گرمی نیوز

لطفاً این مقاله را تا انتها بخوانید...

این یك ستون طنز نیست. این درد دل یك معلّم است. این واقعیت هایی است كه در مراكز علم آموزی ما "مدرسه ها" در جریان است. واقعیت هایی كه هدف از انتشار آن ها تنها ارائه ی نقاط ضعفی است كه سیستم آموزشی ما دارد و كسی به دنبال چاره برای آن ها نیست. واقعیت هایی كه شاید لازم است مسئولین از آن خبردار شوند و شاید هم خبر دارند و خود را به بی خبری زده اند و...

معمولا اسم مدارس را فقط اوایل مهر زیاد می شنویم. امّا خیلی از ما، حتّی پدرانی كه فرزندانشان را به این مراكز می فرستند، بی خبر از آنیم كه این مراكز، امروزه نه تنها هیچ علمی برای ارائه به فرزندانمان ندارد، بلكه محل سقوط و گاهی ابتذال آن ها را فراهم می آورد.

محلّی كه تنها چیزی كه برای آموزش دارد، روش های تقلّب، پارت بازی، خودخواهی و ناهنجاری های اجتماعی است و بس و شاید هم آنان كه مستعد پیشرفت هم هستند در میان گرداب خودخواهی های مسئولین مدرسه و برخی از معلّم نماها غرق شده و زیر دست و پای برنامه های غلط از بین می روند.

شاید باور نكنید، ولی بعضی از همین دانش آموزانی كه مدرك دیپلم گرفته اند، اندازه ی كتاب های ابتدایی هم یاد نگرفته اند و مشكلات عجیب املایی دارند. اگر در بین برگه های امتحانی نگاهی كنید می بینید كه چنین كلمه هایی به چشم می خورند:

بااس (= باعث)، انثر (= عنصر) و...

یا دانش آموز دبیرستانی كه نمی تواند هفت هشتم و هشت نهم را با هم مقایسه كند كه كدام بیشتر است و كدام كمتر...

و حتّی دانش آموزی كه نام خود را اشتباه می نویسد. امّا پلّه های ترقّی را یكی یكی طی می كند و فردای جامعه ی ما را می سازد تا اوضاع شهرمان از این هم بدتر شود. مطمئنّا شخصی كه از همین ابتدا پایه های علمی خود را اشتباه می گذارد تا آخرین سال های كاری خود نیز مسیر اشتباه خواهد رفت و برای بقای خود، چاره ای جز خیانت به مردم نخواهد داشت.

شاید بگویید، این ها تعدادشان كم است. بله تعدادشان كم است، اگر ۶۰-۷۰ درصد رقم كمی باشد. ارقامی كه مدارس تحویل ادارات می دهند و در دفترها به دیوار می زنند همه بر اساس آمارسازی های متقلّبانه است كه باعث شده است هیچ رقمی معنایی در خود نداشته باشد. آمارهایی كه هر ساله بهتر و بهتر می شوند اما همزمان فاصله اش با واقعیت بیشتر و بیشتر می شود.

نسل جوان ما، امروز در مدارس بی سواد پرور به تحصیل بی سوادی مشغول هستند و كسی نیست كه كوچكترین آگاهی به آن ها بدهد كه چرا چنین است. اما كسانی كه اندكی سرشان به كار است می دانند كه این اوضاع درهم و برهم فقط و فقط به خاطر خودخواهی های برخی مسئولین است كه سودشان در بالا بودن درصد قبولی دانش آموزان و راحتی شان در غیر اصولی كار كردن است و نمی دانند (شاید هم خود را به ندانستن زده اند) كه با این كار به همان چند نفر دانش آموز واقعی هم خیانت كرده و تیشه به ریشه ی آن ها می زنند.

اگر فقط از چند نفر از دانش آموزان (كه البته به شما اعتماد داشته باشند) در باره ی وضع امتحانات شهریور پرسیده باشید می دانید كه امتحانات شهریور به گونه ای است كه هیچ زحمتی را متحمّل دانش آموز نمی كند و سوالات را معلم طرح می كند، جواب ها را مسئولین مدرسه به دانش آموزان می دهند و دانش آموز فقط مشق می نویسد و برگه را تحویل می دهد و با نمره ی بالا قبول می شود. در امتحانات شهریور در برخی مدارس خنگ ترین دانش آموزان هم قبول می شوند. دانش آموزانی كه نمره ی خودشان حتّی به یك هم نمی رسد. خیلی از مدارس هم به این نحو است كه نمره سازی می كنند و بعید به نظر می رسد كه در این مدارس آشنایان مدیر و معاون و برخی معلّمین مردود شوند.

كار به جایی رسیده است كه، دانش آموزانی كه با نمره ی ۲ مردود می شوند، طلبكار معلّم می شوند كه چرا برگه را خودت پر نكردی و نمره ندادی. یا دانش آموزی كه به بهانه ی كلاس خصوصی دمار از جان معلم در می آورد كه حالا كه آمدی كلاس گذاشتی باید سوالات امتحانیت را هم به من بدهی.

این است پایه های نظام آموزشی ما كه اگر تحوّلی هم در آن رخ داده باعث نابودی آن شده است نه باعث ارتقای آن. با این حال ما از آینده ای درخشان برای میهن اسلامیمان سخن می گوییم. آینده ای كه در آن "دانش حتی اگر در ثریّا هم باشد، مردان ما آن را خواهند یافت."

نمی دانم، مدرك گرایی دانش آموزان باعث شده است كه چنین وضعی پیش آید، یا بی سواد پروری مسئولین. راحت طلبی دانش آموزان یا بی موالاتی مسئولین. تنبلی دانش آموزان یا این كه مسئولین افراد بی سواد بی دردسر را ترجیح می دهند...

امّا آن چه مشخص است این است كه:

خانه از پای بست ویران است...

این مطلب ادامه دارد...

http://nasraddin.blogfa.com/post/82