گرمی نیوز

گرمی نیوز:

شهر گرمی مغان علیرغم داشتن موقعیت جغرافیایی و استراتژیكی نسبتا مناسب، به دلیل عدم توان مدیریتی، در وضعیت بسیار نامناسب قرار گرفته است. به صورت بسیار ساده، مدیریت استفاده صحیح از منابع انسانی و مادی در راه اهداف تعریف شده است. مدیریت یعنی تلاش برای ساختن امروزی بهتر از دیروز و فردایی بهتر از امروز .....

با نگاهی به ادارات شهر اردبیل متوجه می شویم كه بسیاری از مدیران و مسئولان رده بالای استان از همین شهر گرمی مغان هستند. شهری غرق در مشكلات كه دیدنش دیدگان انسان را ناامید می كند. نقطه ضعف ما در كجاست؟ و آیا كلیدی برای رهایی از این بن بست هست؟

دلیل اصلی این نوشتار مطلبی بود كه راجع به وضعیت ناگوار تنها پارك عمده شهر در سایت وزین سیفار خواندم و به این فكر افتادم كه به راستی چگونه می توان به آینده ای روشنتر امید بست؟

شهر گرمی مغان همیشه با ساده ترین مشكلات ممكن دست و پنجه نرم كرده است، از گل و لای خیابانها تا نبودن ابتدایی ترین امكاناتی كه برای هر شهری متصور است. تنها در دوره شوراهای اول و دوم بود كه شهر به چند لحاظ پیشرفتهایی را شاهد بود. آسفالت خیابانهای اصلی و كوچه های محلات، ایجاد پارك، تصویب طرح گردشگری برای دریاچه گیلارلو، تصویب پارك جنگلی برای شهر و... از خدماتی كه بود كه در این دوره شكل گرفت و آرام آرام می رفت تا شهر تكانی به خود بدهد و بتواند خود را از ساده ترین مشكلات برهاند و به جای كشتی گرفتن با مشكلات به پیشرفت بیاندیشد. اما این روند با فعالیت خجالت آور شورای قبلی نه تنها متوقف شد بلكه همان داشته ها نیز نابود شد. آسفالتها خراب شدند، پاركها به خرابه تبدیل شدند و گرمی به سالهای قبل خویش سلامی مجدد داد....

باید قبول كنیم كه لازمه مدیریت شخصیتی است كه یك انسان مدیر در خود به نمایش می گذارد. برای بسیج منابع انسانی و مادی یك شهر در راه آبادانی و توسعه لازم است تا خودمان به آبادانی و توسعه "ایمان" و "باور" داشته باشیم. لازم است كه باور كنیم ما می توانیم پیشرفت كنیم. حركت كنیم و از خنده های انسانهایی كه همه توانمندی هایمان را به سخره می گیرند تا ما را در حد خودشان كوچك نگه دارند بگذریم. لازم است تا نشان دهیم كه واقعا خودمان را برای توسعه و آبادانی شهر بسیج كرده ایم. آنموقع تمام نیروهای موجود را در كنار خودمان حس خواهیم كرد.

شورای شهر جدید وظیفه سنگینی را بر دوش خود گرفته است. آرزومندیم تا ایمان به توسعه و پیشرفت شهر در دل منتخبانمان زنده باشد و آنها از سختی های راه نهراسند و باور داشته باشند كه می توانند بر این مشكلات فائق آیند. باور كنند كه مردم، فرهیختگان و قلم به دستان پشت آنها را خالی نخواهند كرد - اگر خودشان بخواهند....

و برما قلم به دستان شهرستان لازم است تا خود را از باند و باندبازی رها سازیم. به آینده و به وظیفه انسانی كه بر دوش تك تك ماست بیاندیشیم و یادمان باشد كه درست كردن تشكیلات و حزب و تربیت متخصص و مدیر برای توسعه بسیار متفاوت از باندبازی براساس نام اشخاصی است كه قادر نیستند حتی گلیم خود را از آب بیرون بكشند و توان یك سخنرانی آبرومند 10 دقیقه ای را ندارند. بیایید خود را از این رذالت رها سازیم و به روزهای آینده امیدوارانه تر بنگریم....